هدفون بی سیم در مقایسه با هدفون باسیم، کدام یک برای شما بهتر است؟

هدفون بی سیم در مقایسه با هدفون باسیم

در بعضی موارد، هدفون‌های بی سیم wireless headphones در مقایسه با همتای سیمی خود، دارای مزیت های مشخصی هستند که در ادامه به آن ها اشاره می کنیم البته تفاوت هدفون و هدست نیز هست که کمی به آنها نیز اشاره میکنیم. اگر چه، هدفون‌های بی سیم بسته به نوع اتصال، مشخصات و برد هدفون، برای همه شنوندگان ایده آل نیستند.

در ادامه، چندین هدفون که می توان از آن ها به هر دو صورت با سیم و بی سیم استفاده کرد و همچنین بعضی از مدل ها که تنوع بی سیم و با سیم دارند، اندازه گیری و مقایسه شده اند. در این مقاله روی هدفونهای بی سیم بلوتوثی متمرکز شده ایم، زیرا استفاده از هدفونهای بی سیم دارای قابلیت Wi-Fi رایج نیست. بنابراین کدام هدفون برای شما مناسب تر است: سیمی یا بی سیم؟

هدفون‌های بی سیم مدل Sony MDR-1000X که می توان از آن ها به صورت سیمی هم استفاده شود. این هدست سونی، برای شنوندگانی که برد و انعطاف پذیری هدفونهای بی سیم مد نظرشان است، طراحی شده اند. تقریبا کیفیت صدا در بی سیم و با سیم یکسان است، اما هدفون های بی سیم در بعضی موارد دچار تاخیر می شوند.هدفون کاملا سیمی Sony MDR-1A که باید با کابل صوتی استفاده شود. برای شنوندگانی که به تاخیر حساس هستند، مانند شنوندگانی که از هدفونها برای ضبط در استدیو، بازی ها و تماشای فیلم های با کیفیت استفاده می کنند، مناسب است.

در جدول زیر هدفونهای بی سیم و با سیم و همچنین هدفونهای ترکیبی (هدفونهایی که هم بیسیم و هم با سیم قابل استفاده هستند.) با هم مقایسه شده اند:

کیفیت صدا

بلوتوث چگونه بر کیفیت صدای هدفون تأثیر می گذارد؟

تفاوت کیفیت صدا بین هدفون بی سیم و هدفون دارای سیم بسیار اندک است. در بیشتر موارد، تفاوت ها به قدری کم است که برای بیشتر شنوندگان فرقی نمی کند، هدفون با سیم باشد یا بی سیم. با پیشرفت تکنولوژی بلوتوث، امروزه می توان داده های بیشتری را از طریق اتصال بی سیم پخش کرد، در نتیجه کیفیت صدا تغییر چندانی نمی کند. اما در مواردی، شنوندگان آموزش دیده مانند نوازندگان، متوجه تفاوت اندک در کیفیت صدا می شوند. این تفاوت اندک ناشی از پاسخ فرکانسی است که در نمودار زیر نمایش داده شده اند:

شکل1: تفاوت پاسخ فرکانسی هدفون بی سیم و با سیم در دو مدل هدفون.

Sony MDR-1000X تغییرات قابل توجه بین بی سیم و با سیم را نشان می دهد. باس هنگام استفاده از حالت بی سیم کمی بیشتر است، در انتهای نمودار تفاوت بین بی سیم و با سیم در دامنه به سه برابر می رسد! این امر باعث می شود در حالت بی سیم صدای  MDR100x نسبت به حالت با سیم کمی بسته تر باشد. اگرچه، اکثر هدفون های بلوتوثی مانند Bose QC35، دارای پاسخ فرکانسی تقریبا یکسان برای حالت با سیم و بی سیم هستند.

کد گذاری صدا

سه حالت کدگذاری برای کیفیت صدا وجود دارد:

·        SBC: کدگذاری پیش فرض زیر باند برای همه هدفون های بلوتوث.

·        aptX: یک کد اختصاصی برای رمزگشایی صوتی، کارآمدتر از SBC. در این حالت تأخیر صدایی نیز کاهش پیدا می کند.

·         AAC: یک جایگزین برای حالت SBC ، با کیفیت صدای کمی بهتر، برای هدفونهای بی سیم استفاده می شود.

تأخیر

تاخیر در صدا تفاوت اصلی بین هدفونهای بی سیم و با سیم است. ممکن است شما نیز هنگام استفاده از هدفونهای بی سیم تاخیر در صدا را تجربه کرده باشید. همانطور که می دانیم برای انتقال صدا از طریق بی سیم، صدا کدگذاری می شود (مدولاسیون) و برای شنیده شدن مجدد آن این سیگنال مجدد باید رمزگشایی شود. این مرحله رمزگذاری و رمزگشایی (مدولاسیون) در هدفونهای با سیم وجود ندارد. اصلی ترین دلیل تاخیر در هدفونهای بدون سیم بلوتوثی، همین مراحل اضافی رمزگذاری و رمزگشایی می باشد.

تاخیر هنگامی که به موسیقی گوش می دهیم، مسئله مهمی محسوب نمی شود، مشکل اصلی هنگام تماشای فیلم و بازی ها ایجاد می شود. تاخیر در صدا سبب عقب و یا جلو افتادن فیلم می شود و این امر شنونده را آزار می دهد.

50 تا 100 میلی ثانیه تأخیر، تأخیر جزئی محسوب می شود و در تماشای فیلم های طولانی همزمان سازی به طور طبیعی شکل می گیرد و می توان از آن چشم پوشی کرد. اما اگر تاخیر بیشتر از 100 میلی ثانیه باشد، عدم همزمان سازی بین صدا و تصویر قابل چشم پوشی نیست. این اشکال هنگام مشاهده فیلم ها و بازی ها با فریم بالاتر از 60 fps، بیشتر نمایان می شود و باعث آزار شنونده می شود. از اینرو هدفونها با بیش از 100 میلی ثانیه تاخیر، برای سینمای خانگی و بازی های کامپیوتری مناسب نیست.

کدک های تاخیر

برای رفع مشکلات ناشی از تأخیر، از کدک های aptX و متعاقبا از aptX با تاخیر کم استفاده شده است. aptX معمولی به دلیل الگوریتم رمزگذاری کارآمدتر از SBC، تاخیری را تا حدودی بهبود می بخشد.

همانطور که مشاهده میکنید، حالت با سیم کمترین تاخیر را در انتقال صوت دارد. اما در حالت بی سیم، اگرچه کدک aptX سبب کمتر شدن تأخیر شده است، اما همچنان دارای تاخیر بالای 100 میلی ثانیه است و این کافی نیست. برای رفع این مشکل از کدک aptX-LL استفاده شده است. این کدک تأخیر را به زیر 50 میلی ثانیه کاهش داده است و برای تماشای فیلم و بازی مناسب است. به هر حال کمترین تاخیر با اختلاف برای هدفونهای با سیم می باشد.

برد

برد یکی از مزیت هایی است که هدفونهای بی سیم نسبت به هدفونهای سیمی دارند. در هدفونهای بی سیم، می توان به موسیقی و صوت گوش کرد، در حالی که منبع تولید صوت در اتاق دیگر قرار دارد، این ویژگی در هدفونهای با سیم وجود ندارد. هدفونهای استودیویی دارای سیم های طولانی 10 تا 11 فوتی هستند، این مقدار از برد بدترین هدفونهای بدون سیم که حدود 23 فوت میباشد، کمتر است.

برد بیشتر هدفونهای بلوتوثی به راحتی به بالای 33 فوت می رسند، هدفونهای بلوتوثی با طراحی بهتر دارای بردهای 50-55 فوت هستند. در حالت های خاص که منبع بلوتوثی تقویت می شود، این فاصله به 200 فوت نیز افزایش می یابد.

نتیجه گیری

مهم ترین تفاوت در هدفونهای بلوتوثی، برد و تأخیر صوت است. برای شنیدن موسیقی و یا آواهای بدون تصویر، تأخیر عوامل نگران کننده ای محسوب نمی شود. اما هنگام تماشای فیلم و ویدیو تأخیر عامل تعیین کننده ای است. همچنین اگر منبع صوتی ثابتی داشته باشیم، به کمک هدفونهای بی سیم، به لطف برد زیاد آن ها، می توانیم آزادانه حرکت کنیم و به موسیقی گوش کنیم.

کیفیت صدا در هدفونهای سیمی و بدون سیم تفاوت زیادی با هم ندارند، فقط گوش های حساس متوجه این تفاوت می شوند. این تفاوت ناشی از شکل موج ها می باشد. کدک های مختلف سبب تغییر کیفیت صدا در هدفونهای بدون سیم می شوند.

پس اگر از هدفون برای بازی و تماشای فیلم استفاده نمی کنید، هدفونهای سیمی و بدون سیم تفاوت زیادی در کاربرد ندارند. اگر برد، برای شما مهم است، قطعا باید از هدفونهای بدون سیم استفاده کنید.