تاریخچه کابل Aux

درباره کابل AUX

سیم ای یو ایکس (AUX) که از سوکت آن با نام جک 3.5 میلی‌متری هم یاد میشود، یکی از قدیمی‌ترین کانکتورها در دنیای فناوری است که نخستین بار در سال 1878 طراحی شد. در آن زمان، از این کابل‌ها برای برقراری ارتباط میان تماس‌های تلفنی مختلف در تابلوهای دستی استفاده میشد.

منظور از AUX یا پورت AUX، مخفف Auxiliary به معنای کمکی یا فرعی، یک نوع اتصال صوتی است که در دستگاه‌های الکترونیکی مختلف مانند: سیستم‌های صوتی خودرو، تلفن‌های همراه، کامپیوترها، اسپیکرها و هدفون‌ها یافت میشود. این اتصال معمولاً از طریق یک جک 3.5 میلی‌متری (گاهی اوقات به نام “جک هدفون” نیز شناخته میشود) برقرار میشود و امکان اتصال به دستگاه‌های صوتی خارجی را فراهم میکند تا صدا از طریق یک سیستم صوتی بزرگتر پخش شود.

این نکته نیز جالب است که هنوز هم از این کابل در مدل های بالا رده ای از شرکت سونی مانند مدل هدفون سونی مدل WH-1000XM5، که یکی از قوی ترین و بهترین هدفون های پرچمدار در سال های 2023 و 2024 است نیز استفاده میشود تا شما بتوانید به راحتی از آنها استفاده کنید و به هدفون خود وصل شوید.

این پورت در بسیاری از دستگاه‌های صوتی قدیمی‌تر و همچنین در برخی از مدل‌های جدیدتر همچنان مورد استفاده قرار میگیرد. علی‌رغم روند رو به رشد استفاده از فناوری‌های بی‌سیم مانند بلوتوث، کابل AUX که به عنوان کابل صوتی انعطاف‌پذیر شناخته میشود، یکی از مهم‌ترین اجزاء در دنیای فناوری صوتی است.

تاریخچه و تکامل

در اوایل توسعه فناوری‌های صوتی، به ویژه در قرن 19 و اوایل قرن 20، کابل‌های صوتی نقش مهمی در پیشرفت ارتباطات ایفا کردند. این دوران شاهد استفاده گسترده از کابل‌های صوتی در تلفن‌ها و سایر تجهیزات ارتباطی بود.

کابل AUX، که به عنوان کابل صوتی اتصالی شناخته میشود، ابزاری اساسی برای اتصال دستگاه‌های صوتی مانند تلفن‌های همراه، پخش‌کننده‌های MP3 و سیستم‌های صوتی خودرو است. تاریخچه این کابل به اوایل قرن بیستم بازمیگردد، زمانی که تلفن‌ها و سیستم‌های صوتی اولیه به دنبال راه‌هایی برای اتصال و انتقال صدا بودند.

این کابل‌ها از پریزهای استاندارد 3.5 میلی‌متری (یا 1/8 اینچ) استفاده میکنند که ابتدا توسط شرکت‌هایی مانند بل (Bell) و وسترن الکتریک (Western Electric) در دهه ۱۹۵۰ توسعه یافت. این پریزها، که ابتدا برای استفاده در سوئیچ‌بوردهای تلفن طراحی شده بودند، به سرعت در دستگاه‌های صوتی خانگی و سپس در دستگاه‌های قابل حمل مانند واکمن سونی (Sony Walkman) محبوب شدند.

در دهه‌های بعد، با پیشرفت فناوری و کوچک‌سازی دستگاه‌های الکترونیکی، کابل AUX به عنوان یک رابط استاندارد برای انتقال صوت آنالوگ در سراسر دنیا پذیرفته شد. این کابل‌ها به دلیل انعطاف‌پذیری و سازگاری وسیع با انواع دستگاه‌ها، از جمله تلفن‌های همراه، سیستم‌های صوتی خودرو، هدفون‌ها و اسپیکرها، محبوبیت زیادی کسب کردند.

با گذشت زمان، کابل AUX در برابر رقبای دیجیتال مانند USB و بلوتوث به چالش کشیده شد، اما همچنان به دلیل سادگی و کیفیت صدای قابل قبولش در بین کاربران محبوب باقی ماند. این کابل‌ها به کاربران امکان میدهند تا به سادگی و بدون نیاز به نرم‌افزار خاصی، دستگاه‌های صوتی خود را به یکدیگر متصل کنند.

در عصر دیجیتال امروزی، با وجود رویکردهای بی‌سیم و رابط‌های دیجیتال پیشرفته، کابل AUX همچنان یک راه‌حل مقرون‌به‌صرفه و مطمئن برای اتصال دستگاه‌های صوتی است. این کابل‌ها به عنوان یک استاندارد صنعتی در سراسر دنیا پذیرفته شده‌اند و احتمالاً برای سال‌های آینده نیز به کاربرد خود ادامه خواهند داد.

انواع کابل با جک 3.5 میلی‌متری

کابل‌های TRS و TRRS دو نوع کابل‌ صوتی متفاوت هستند که برای انتقال سیگنال‌های صوتی استفاده میشوند. در نحوه طراحی و کاربردهای این دو کابل تفاوت‌هایی وجود دارد:

کابل TRS (Tip, Ring, Sleeve)

• این کابل‌ها دارای سه بخش هستند: نوک (Tip)، حلقه (Ring)، و روکش (Sleeve).
• معمولاً برای انتقال سیگنال‌های استریو صوتی یا یک سیگنال مونو صوتی و یک سیگنال میکروفون استفاده میشود.
• به طور معمول در هدفون‌های بدون میکروفون، تجهیزات صوتی حرفه‌ای، و ابزار موسیقی به کار میرود.

کابل TRRS (Tip, Ring, Ring, Sleeve)

• این کابل‌ها دارای چهار بخش هستند: نوک (Tip)، دو حلقه (Ring)، و روکش (Sleeve).
• علاوه بر انتقال سیگنال‌های استریو، می‌توانند یک کانال اضافی مانند میکروفون یا کنترل صوتی را انتقال دهند.
• بیشتر در هدفون‌هایی که دارای میکروفون هستند و در دستگاه‌های موبایل مانند گوشی‌های هوشمند و تبلت‌ها استفاده میشوند.

نام هر پل یا شیار در کابل AUX

1. نوک (Tip): این بخش در انتهای جک قرار دارد و معمولاً برای انتقال کانال صوتی چپ در اتصالات استریو یا سیگنال صوتی در اتصالات مونو استفاده میشود.
2. حلقه‌ها (Rings): این حلقه‌های عایق، معمولاً به رنگ سیاه، بین بخش‌های فلزی جک قرار دارند. تعداد حلقه‌ها بسته به نوع کابل متفاوت است. در یک کابل TRS دو حلقه وجود دارد که یکی برای کانال صوتی راست و دیگری به عنوان پایه (ground) عمل می‌کند. در یک کابل TRRS، سه حلقه وجود دارد که یکی برای کانال صوتی راست، یکی برای میکروفون و دیگری به عنوان پایه استفاده میشود.
3. روکش (Sleeve): این بخش در انتهای جک قرار دارد و در کابل‌های TRS و TRRS به عنوان پایه (ground) عمل میکند. در کابل‌های TS، پایه همچنین برای انتقال سیگنال صوتی استفاده میشود.

کابل AUX با 5 پل

کابل AUX با 5 پل یا پنج راهی (که ممکن است به ندرت پیدا شود)، یک ارتقاء دیگر بر کابل‌های TRRS است. این نوع کابل دارای پنج جداکننده فلزی است: نوک (Tip)، سه حلقه (Ring)، و روکش (Sleeve). این ساختار اجازه میدهد که چهار کانال صوتی مجزا (مانند صدای استریو، میکروفون، و یک کنترل از راه دور یا سیگنال دیگر) انتقال یابند. این کابل‌ها میتوانند برای اتصالات پیچیده‌تر صوتی مورد استفاده قرار گیرند، مانند دستگاه‌هایی که نیاز به چندین ورودی/خروجی دارند یا برای کاربردهای خاص صوتی که نیاز به انتقال چند کانال دارند.

فرق اصلی بین کابل‌های TRS، TRRS و پنج پل (۵ پل) در تعداد کانال‌هایی است که میتوانند انتقال دهند و نیز کاربردهای خاصی که میتوانند پشتیبانی کنند. در حالی که TRS برای صدای استریو یا مونو استفاده میشود و TRRS امکان اضافه کردن یک میکروفون یا کنترل از راه دور را میدهد، کابل پنج پل میتواند پیچیدگی‌های بیشتری را در انتقال صوتی پشتیبانی کند.