داستان موسیقی پلکانی به سوی بهشت از led zeppelin
در این مقاله به داستان موسیقی پلکانی به سوی بهشت از led zeppelin میپردازیم. معروف‌ترین آهنگ راک تمام دوران، “Stairway To Heaven”، هرگز به عنوان یک تک‌آهنگ برای عموم منتشر نشد و به همین دلیل در جدول‌های فروش موسیقی قرار نگرفت. ایستگاه‌های رادیویی نسخه‌های تبلیغاتی این آهنگ را دریافت کردند که به سرعت به اقلام کلکسیونی تبدیل شد. اگر به سرگذشت آهنگ‌ها علاقه دارید میتوانید مقاله داستان آهنگ هتل کالیفرنیا را مطالعه کنید.
رابرت پلنت بخش زیادی از دهه ۷۰ را صرف پاسخ دادن به سوالاتی دربارهٔ اشعاری که برای آهنگ “Stairway To Heaven” نوشته بود، کرد. وقتی از او پرسیدند که چرا این آهنگ این‌قدر محبوب است، او پاسخ داد که ممکن است دلیل آن “انتزاعی بودن” آن باشد. او افزود: “بسته به اینکه چه روزی باشد، هنوز هم این آهنگ را به شکل‌های متفاوتی تفسیر میکنم – و من خودم شعر آن را نوشته‌ام.”
متن آهنگ تغییرات متنوعی دارد، اما آغاز آن دربارهٔ زنی است که به جمع‌آوری پول میپردازد، اما در نهایت متوجه میشود زندگی‌اش بی‌معنا بوده و او را به بهشت نمیرساند. این تنها بخشی از آهنگ است که پلنت حاضر به توضیح آن شد و گفت که این بخش به “زنی اشاره دارد که همه چیز را بدون هیچ‌گونه بازگشتی به دست می‌آورد.”
ماجرا از کجا شروع شد؟
لد زپلین کار بر روی آهنگ “Stairway To Heaven” را در اوایل سال ۱۹۷۰ آغاز کرد، زمانی که تصمیم گرفتند یک آهنگ حماسی جدید بسازند تا جایگزین آهنگ “Dazed And Confused” به عنوان مرکز توجه کنسرت‌هایشان شود. جیمی پیج بر روی این آهنگ در استودیوی ۸-ترکی که در خانه قایقی خود نصب کرده بود کار میکرد و بخش‌های مختلف آن را با گیتار امتحان میکرد.
تا ماه آوریل، او به خبرنگاران گفته بود که آهنگ جدیدشان ممکن است ۱۵ دقیقه طول داشته باشد و آن را به عنوان اثری توصیف کرد که “به‌سمت اوج پیش میرود” و اینکه درام‌های جان بونام برای مدتی وارد آهنگ نخواهند شد. در اکتبر ۱۹۷۰، پس از حدود ۱۸ ماه تورهای تقریبا مداوم، آهنگ شکل گرفت. پیج و پلنت توضیح دادند که کار بر روی این آهنگ را در کلبه‌ای ۲۵۰ ساله در ولز به نام Bron-yr-Aur آغاز کردند؛ جایی که ترانه‌های آلبوم Led Zeppelin III را نوشته بودند.
پیج گاه داستانی نقل میکرد که آن دو کنار آتشی در کلبه نشسته بودند و این آهنگ را میساختند، داستانی که به آهنگ حالتی اسرارآمیز میبخشد، زیرا ممکن بود ارواحی در میان آن دیوارها در حال بازی باشند.
پیج در دادگاه داستان متفاوتی را بیان کرد: هنگامی که در سال ۲۰۱۶ به عنوان بخشی از یک دادگاه مربوط به ادعای سرقت ادبی درباره این آهنگ به شهادت فراخوانده شد، گفت که موسیقی را به‌تنهایی نوشته و اولین بار آن را برای اعضای گروهش در هدلی گرنج در لیپهوک رود، هدلی، همپشایر نواخته است؛ جایی که آنها با استفاده از استودیوی سیار متعلق به رولینگ استونز آن را ضبط کردند. پلنت نیز در شهادتش این داستان را تأیید کرد.
هدلی گرنج ممکن است به‌اندازه برون‌ی‌ر-آر جادویی نباشد، اما حال‌وهوای خاص خود را داشت: عمارتی بزرگ، قدیمی و غبارآلود که بدون برق بود اما آکوستیک فوق‌العاده‌ای داشت. گروه‌ها برای به دست آوردن حریم خصوصی و تمرکز بر نوشتن ترانه‌ها به آنجا میرفتند، چرا که بزرگ‌ترین عوامل مزاحم، گوسفندان و حیات وحش بودند.
رابرت پلنت از لحظه‌ای از الهام ناگهانی در نوشتن شعرهای آهنگ یاد میکند. او گفت: «مداد و کاغذی در دست داشتم و به دلایلی حال بدی داشتم. ناگهان دستم شروع به نوشتن کلمات کرد: “زنی هست که مطمئن است همه آنچه میدرخشد طلاست و او در حال خریدن پله‌ای به سوی بهشت است.” فقط نشستم و به کلمات نگاه کردم و تقریباً از جایم پریدم.»
اشاره پلنت به اینکه گویی چیز دیگری مداد را برای او حرکت میداد، باعث گمانه‌زنی‌هایی شد که شیطان در حال دیکته کردن کلمات به او بوده است. همراه با شایعات درباره پیام‌های معکوس در آهنگ و ارتباط پیج با آلیستر کراولی، بسیاری از شنوندگان به این باور رسیدند که شیطان به نوعی نقشی در خلق این آهنگ داشته است.شایعاتی وجود دارد که آهنگ Stairway To Heaven دارای پیام‌های شیطانی معکوس است، به‌گونه‌ای که گویی اعضای لد زپلین روح خود را در ازای این آهنگ به شیطان فروخته‌اند.
از جمله مواردی که به این نظریه دامن میزند، این است که جیمی پیج خانه آلیستر کراولی، که به خانه بولسکین در اسکاتلند معروف است، را خرید. کراولی در کتاب‌هایش به پیروانش توصیه میکرد که خواندن و صحبت کردن معکوس را بیاموزند.
رابرت پلنت در مصاحبه‌ای با مجله موزیشن به این مسئله پاسخ داد: «آهنگ Stairway To Heaven با بهترین نیت نوشته شد و در مورد معکوس کردن نوارها و قرار دادن پیام‌ها در انتهای آهنگ، این اصلاً ایده من برای ساخت موسیقی نیست. این واقعاً ناراحت‌کننده است. اولین باری که این موضوع را شنیدم، صبح زود بود که در خانه بودم و این موضوع را در یک برنامه خبری شنیدم.
تمام روزم تحت تأثیر قرار گرفت و از شدت ناراحتی سرگردان بودم؛ نمیتوانستم باور کنم و جدی بگیرم که افرادی بتوانند چنین تفسیرهای عجیب و غریبی بسازند. افراد زیادی هستند که از این راه پول در می‌آورند و اگر این شیوه آن‌هاست، حداقل بدون استفاده از اشعار من این کار را انجام دهند. من به آنها بسیار ارزش قائلم.»
این آهنگ ۸ دقیقه و ۳ ثانیه طول دارد، اما با این حال یکی از پرپخش‌ترین آهنگ‌ها در رادیوی آمریکا شد و ثابت کرد که مردم تنها به‌دلیل طولانی بودن یک آهنگ آن را رد نمیکنند. Stairway to Heaven کاملاً با رادیو FM که در آن زمان فرمتی جدید بود و به‌خاطر کیفیت صدای بهتر و تنوع بیشتر در حال رقابت با AM بود، سازگار بود. این آهنگ به خوبی در قالب “راک مبتنی بر آلبوم” (AOR) جای گرفت و بعداً به یکی از آثار شاخص ژانر “راک کلاسیک” تبدیل شد.
به‌واسطه اکثر معیارها، این آهنگ پرپخش‌ترین آهنگ در تاریخ رادیو FM آمریکا است. همچنین، از نظر فروش نت موسیقی، Stairway to Heaven بیش از هر آهنگ راک دیگری به فروش رسیده است؛ حدود ۱۰ تا ۱۵ هزار نسخه در سال و بیش از یک میلیون نسخه در مجموع. جیمی پیج علاقه ویژه‌ای به این آهنگ دارد و معتقد بود که اشعار رابرت پلنت در Stairway to Heaven بهترین کاری بود که تا آن زمان نوشته بود. از آن پس، پلنت مسئولیت نوشتن تمامی اشعار لد زپلین را به عهده گرفت.
در مصاحبه‌ای با مجله رولینگ استون (۱۳ مارس ۱۹۷۵)، کامرون کرو از جیمی پیج پرسید که Stairway to Heaven چقدر برای او اهمیت دارد. پیج پاسخ داد: «به نظر من، Stairway جوهره گروه را به شکل شفاف نمایان میکند. این آهنگ همه‌چیز را در خود داشت و بهترین نسخه گروه را نشان میداد… به‌عنوان یک گروه، یک واحد. صحبت از تک‌نوازی‌ها و این قبیل موارد نیست؛ همه‌چیز در آنجا بود. ما مراقب بودیم که هرگز آن را به‌عنوان تک‌آهنگ منتشر نکنیم. این آهنگ برای ما یک نقطه عطف بود.
این تنها آهنگی بود که متن آن درون جلد داخلی آلبوم چاپ شده بود. بسیاری از گیتاریست‌های مبتدی سعی میکنند آهنگ Stairway to Heaven را یاد بگیرند، اما بیشتر آنها در نهایت دچار اشتباه میشوند. در فیلم دنیای وین، این آهنگ در فروشگاه گیتاری که وین (با بازی مایک مایرز) شروع به نواختن آن میکند، ممنوع شده است.
اگر فیلم را در سینما دیده باشید، وین چند نت اول آهنگ را مینوازد قبل از اینکه توبیخ شده و به تابلویی اشاره شود که روی آن نوشته: “ورود Stairway to Heaven ممنوع” (وین: “بدون استروِی. رد شدیم.”). به‌دلیل مسائل حقوقی – ظاهراً حتی چند نت از Stairway to Heaven باید مجوز گرفته شود که کار آسانی نیست – نسخه‌های ویدیویی و تلویزیونی فیلم تغییر کردند و وین چیزی نامفهوم مینوازد.
این کلیشه درباره نواختن ناشیانه Stairway بعدها در یک قسمت از سریال ساوث پارک هم تکرار شد، جایی که کاراکتر Towelie در یک نمایش استعدادها سعی میکند آهنگ را بنوازد و خراب میکند.جان پل جونز، نوازنده گیتار بیس گروه لد زپلین، تصمیم گرفت از بیس در این آهنگ استفاده نکند، زیرا به نظرش حال‌وهوای آهنگ شبیه به موسیقی فولک بود. او به‌جای آن از بخش زهی، کیبورد و فلوت استفاده کرد و همچنین در بخش ابتدایی آهنگ، رکوردرهای چوبی نواخت. درام‌های بونام تا زمان دقیقه ۴:۱۸ وارد آهنگ نمیشوند.
ان و نانسی ویلسون آمادگی کامل برای اجرای این آهنگ داشتند: سبک انگشت‌نوازی پیچیده نانسی برای بخش ظریف ابتدایی آهنگ کاملاً مناسب بود و ان نیز با صدایی قدرتمند و تأثیرگذار، توانست اشعار رابرت پلنت را به زیبایی اجرا کند. او همچنین در آلبوم انفرادی سال ۲۰۰۷ خود آهنگ Immigrant Song را بازخوانی کرده است.
برخی دیگر از کاورهای قابل توجه این آهنگ توسط U2، جیمی کستور، فرانک زاپا، The Foo Fighters، Dave Matthews Band، Sisters of Mercy، زک وایلد، الکی بروکس، Pardon Me Boys، White Flag، جَنا، Great White، استنلی جردن، Far Corporation، Dixie Power Trio، جاستین هی‌وارد، Leningrad Cowboys، Dread Zeppelin، تاینی تیم، پیانیست virtuoso ریچارد ابل، و مونته مونتگومری اجرا شده است.
بسیاری از منتقدان در زمان انتشار Stairway To Heaven به شدت از آن انتقاد کردند: لستر بنگز آن را به عنوان “انبوهی از تفکرات بی‌اساس و آشفته” توصیف کرد، و مجله موسیقی بریتانیایی Sounds نوشت که این آهنگ ابتدا باعث بی‌حوصلگی و سپس کاتاتونیا (حالتی از بی‌حرکتی) میشود.
بنابراین، در حالی که بسیاری از طرفداران آن را یکی از بزرگ‌ترین آهنگ‌های راک تاریخ میدانند، Stairway To Heaven و به طور کلی لد زپلین نیز با انتقادات شدید مواجه شدند.
آنها به‌عنوان نماینده تجمل و تجمل‌گرایی در موسیقی دیده میشدند که بسیاری از رسانه‌ها و موسیقی‌دانان ضد مادی‌گرایی دهه ۷۰ با آن مخالف بودند (حداقل به ظاهر). در سال ۱۹۸۸، رابرت پلنت، خواننده لد زپلین، در مصاحبه‌ای با مجله Q اظهار داشت که انتقادات را درک میکند: “اگر کسی به‌طور کامل از Stairway to Heaven متنفر بود، نمیتوان او را سرزنش کرد، چون آهنگ بسیار پُرطمطراق بود.”
پیشنهاد میشود برای شنیدن این آهنگ از هندزفری سونی مدل WF-1000XM5 و یا هندزفری جی بی ال مدل Tour Pro 2 TWS استفاده نمایید.
لد زپلین برای اولین بار این آهنگ را در بلفاست در تاریخ ۵ مارس ۱۹۷۱ اجرا کرد – در آن زمان، ایرلند شمالی به‌نوعی منطقه جنگی بود و در خیابان‌های اطراف شورش‌هایی در جریان بود. جان پل جونز در یک مستند صوتی گفت که وقتی آهنگ را اجرا کردند، تماشاگران چندان تحت تأثیر قرار نگرفتند؛ آنها میخواستند آهنگ‌هایی که میشناختند بشنوند، مثل Whole Lotta Love. این آهنگ زمانی که گروه تور خود را در آمریکا آغاز کرد، استقبال بهتری دریافت کرد.
در کتاب لد زپلین: زندگی‌نامه نهایی اثر ریچی یورک، جیمی پیج درباره اجرایش در آگوست ۱۹۷۱ در لس‌آنجلس فوروم گفت: «نمیگویم کل جمعیت به احترام ما از جای خود بلند شدند، اما استقبال قابل توجهی به صورت ایستاده وجود داشت. و فکر کردم، ‘این فوق‌العاده است چون هنوز هیچ‌کس این آهنگ را نشنیده است. این اولین باری است که آن را میشنوند!’ واضح بود که این آهنگ آنها را تحت تأثیر قرار داده، پس میدانستم این آهنگ چیز خاصی در خود دارد.»
در سال ۲۰۲۳، آهنگ Stairway to Heaven به National Recording Registry در ایالات متحده اضافه شد و به عنوان اثری با اهمیت تاریخی که شایسته نگهداری است، شناخته شد. مقاله‌ای که همراه این ورود منتشر شد، اشاره میکند: «در اوایل کار به عنوان موسیقی‌دان استودیویی، پیج آموخته بود که یکی از اصول مهم کار در استودیو حفظ ریتم ثابت است و باید در هر شرایطی از تند کردن سرعت اجتناب کرد.
اما به‌طور کنایه‌آمیزی، Stairway to Heaven با مهارت این اصل را زیر پا گذاشته، زیرا به تدریج سرعتش افزایش می‌یابد و به‌صورت پیوسته سازهای مختلف به آن اضافه میشود.»
مردی که روی جلد آلبوم Led Zeppelin IV دیده میشود، تا سال ۲۰۲۳، یعنی ۵۲ سال پس از انتشار آلبوم، شناسایی نشده بود.
نام او لوت لانگ بود و در منطقه‌ای روستایی در ویلتشایر، انگلستان، زندگی میکرد و سقف‌های کاه‌گلی میساخت که این موضوع بسته‌ای که بر پشت او قرار دارد را توضیح میدهد. این عکس، که مربوط به سال ۱۸۹۲ است، توسط پژوهشگری به نام برایان ادواردز کشف شد که اتفاقاً از طرفداران لد زپلین بود. ادواردز آن را در یک آلبوم عکس پیدا کرد که به حراج گذاشته شده بود. نسخه اصلی عکس که روی جلد آلبوم استفاده شده و مدتی طولانی گم شده بود، در یک مغازه عتیقه‌فروشی پیدا شد.
در اواخر دهه ۹۰، مجله رادیویی Monday Morning Replay گزارش داد که آهنگ Stairway to Heaven هنوز هم سالانه ۴۲۰۳ بار توسط ۶۷ ایستگاه بزرگ AOR (راک مبتنی بر آلبوم) در آمریکا پخش میشود.
کلام آخر
ASCAP (جامعه آهنگ‌سازان، نویسندگان و ناشران آمریکا) از اعلام آمار دقیق دفعات پخش آهنگ از زمان انتشار آن خودداری کرده است، اما برآورد میکند که در هر ایستگاه AOR در آمریکا، این آهنگ در سه ماه اول انتشار خود روزانه پنج بار پخش شده؛ در ۹ ماه بعدی روزانه دو بار؛ برای چهار سال بعد یک بار در روز؛ و به مدت ۱۵ سال دو تا سه بار در هفته پخش شده است. در آمریکا حدود ۶۰۰ ایستگاه AOR و Classic Rock وجود دارد، به این معنا که Stairway حداقل ۲۸۷۴ بار پخش شده است.
با هر بار پخش به مدت ۸ دقیقه، در مجموع حدود ۲۳ میلیون دقیقه – تقریباً ۴۴ سال – به این آهنگ اختصاص داده شده است و این زمان همچنان رو به افزایش است. در تاریخ ۲۳ ژانویه ۱۹۹۱، ایستگاه رادیویی KLSK (۱۰۴.۱ FM) در آلبوکرکی، نیومکزیکو، تحت مدیریت مالک و مدیر کل، جان سباستین، این آهنگ را به‌طور مداوم به مدت ۲۴ ساعت پخش کرد و شنوندگان را گیج و سردرگم کرد، زیرا عادت نداشتند لد زپلین را در این ایستگاه بشنوند.
این آهنگ بیش از ۲۰۰ بار پخش شد و بسیاری از شنوندگان برای کشف زمان پایان آن همچنان به گوش دادن ادامه دادند. این اقدام در واقع یک ترفند تبلیغاتی بود زیرا ایستگاه در حال تغییر به فرمت Classic Rock بود. شنیندن این آهنگ با یک هدفون Sony تجربه شنیداری جذابی میباشد.
در روز سه‌شنبه، ۱۳ نوامبر ۲۰۰۷، تمام آثار گروه لد زپلین برای اولین بار به‌صورت قانونی در قالب دانلود دیجیتال در دسترس قرار گرفت و همه آهنگ‌های آنها واجد شرایط حضور در جدول تک‌آهنگ‌های بریتانیا شدند.
در پایان همان هفته نسخه اصلی آهنگ “Stairway To Heaven” برای اولین بار وارد جدول تک‌آهنگ‌های بریتانیا شد. پیش از این، سه نسخه کاور از این آهنگ وارد جدول شده بودند: گروه چندملیتی Far Corporation در سال ۱۹۸۵ با نسخه خود به رتبه هشتم رسید، سپس گروه موسیقی رگی Dread Zeppelin در سال ۱۹۹۱ به رتبه ۶۲ رسید، و در نهایت نسخه بازآفرینی‌شده توسط رولف هریس در سال ۱۹۹۳ با قرارگیری در رتبه هفتم از دو نسخه دیگر پیشی گرفت.
پاسخگوی سوالات شما هستیم
دیدگاهی وجود ندارد!